2.04.2010

sa imong barutong papel
















Pasakya ko, anak
Sa imong barutong papel.
Mukuyog ko
Sa pagsugat
nianang bul-og
sa unahan.
Kupti ko
Sa akong pagbarag
Inig sukarap na unya
Sa hangin.
Sa imong pagtugot
Sa layag,
Pasagdi kong mogunit
Sa katig.

Tudloi ko, anak
Sa pagpiyong
Kauban nimo.
Ug didto
Pakit-a ko
Sa mga bulok
Sa kahiladman
Nga way puas
Nimong gisawom.

Padungga ko
Sa uraray sa mga sugilanon
Sa matag suba,
Lapyahan
Ug katubigan.
Ihunghong nako
Kon asa
Ang kinatumyan
Nianang bangaw,
Nga matod mo,
Duna’y mga bulok
Nga hinulaman
Sa imong kinahiladman?

Hain, anak, hain,
Ang kinapusoran
Sa imong dagat?


-- GINA MANTUA-PANES
Cebu City, Philippines

2 comments:

Balitaw said...

kahilak sad ta ani Gina. Salamat sa balak.

ginamantua-panes said...

Hello, Candice. Thanks for taking time to comment. I just notice it now. Didn't have much time to go through the details here.

I cried too when I made this poem. Best regards.


Daghang salamat sa mga maniniyot nga gapaambit sa ilang mga hulagway sa Google ug Flickr.