5.19.2008

igmat pa ang igat sa sungayang dako

















Nanaghoy nanudlay ang panuway atubangan
sa one-way mirror nga bungbong sa Amigo,
ug nakahukom kini magpatupi.

Gihinol ang duha ka dumpol nagtuybo
sa iyang dagway, dayong pangutana sa miguho
sa pultahan, “moba-id sad mo ini day?”,
dayong walis sa iyang bangs ug gipabantang
ang iyang sungayang agtang.
Mingisi kutob’s dunggan bisa’g nalisang
ang masahista sa iyang nasaksihan,
“a, kana ra di-ay, ba-id gani ko ana ay!”,
simod pa’s babaye sa bilahan sa panuway.

“Rose ko”, “Bort ko”, ug gilamano sa yawa
ang kandilaong mga tudlo ni Maria Luciana,
samtang mihinayhinay paglahap ang suwab
sa kantalita sa babaye sa dunggan sa tiguwang
naninda og pakwan sa aseras sa dalan Pelaez
niining naglagiting kahapunon sa ting-init.

Atubangan sa salamin, nagkayuring ang gunting
ug labaha sa barbero sa hubon ug tangkugo
sa mapahimuslanon, “Ay’ lang patilya’g bangs”.
Nagkapandolpandol sab ang kamot sa masahista
paghinol pagkumotkumot sa gipangita sa kanahan
taliwa sa bugan sa iyang himaya, pahiyom sa cashier.
Mibalising miba-i-id si Rose, “Taas ha huma’g tahal,
adto sa langit, 350 ra man way labot extra, depende”.

Mibudlat ang mata sa ikugan, mibarog ang buhok
sa iyang tingkoy, nangutana sa barbero, “Humana?”

Nakalimot ang serepenteng dako sa iyang sungay,
nanudlay nanghinapay dayong agbay, “Ta’ na, ga?”


-- NOEL D. RAMA
Clinton, Maryland, USA

No comments:

Post a Comment