gikan sa talaadlawan sa anak nga nawala

Nahipunta na sab ko sa nasod nga nahimutang sa itaas sa usa ka tore. Samtang naglakawlakaw ko sa usa ka lungsod nga kasikbit sa ulohan, nasayop kog liko ug nasangko ko sa ngilit. Katingalahan, nga para nako ang kahilom katingalahan.

Sa akong pagdungaw akong nasuta nga pila diay ko ka gatos ka andana gikan sa ubos. Napawong ang akong panan-aw kadiyot. Ningbalik ko sa akong agi ug nagpadayon paglakaw, nga way tumong. Pagkataudtaod, dihay nagdulong nga dalagita nga nag-string bikini lang. Ang iyang dughan slow-mo nga mituya nunot sa iyang pagsikad sa iyang skateboard. Sa duol na siya, nakita ko nga ang tungtonganan sa iyang gisakyan hinimo sa usa ka higanteng hiwa sa hinog nga kapayas. Dili diay hinog. Balabangaan. Sa iyang pagpahiyom, gikan sa iyang braces mikidlap ang aligato sa liboan ka binggala. Dayon misugyot siya, ginamit ang sign language, nga pasakyon ko aron dad-on balik sa siyudad. Ningmwestra siya nga moangkas ko, ang akong mga bukton balikos sa gipaningot niyang hawak, ang tuo kong tudlo hugot nga gikumkom sa wala kong kamot.


-- VICENTE VIVENCIO BANDILLO
Dubai, United Arab Emirates