kay ang tanan lumalabay lamang

Kalimti ang kasuko. Kalimti

ang kahiubos. Kalimti

ang kasakit nga imong nadawat

ug imo usab nahatag.

Mobuhagay ang ulan sa tubig.
Mogukod kini sa mga suba
paingon sa dagat ug hangtod mohunong
ang ginukdanay.

Usahay madungog mo ang awit

gikan sa layong bungtod. Ganahan ka

maminaw, apan dili kaayo tin-aw.
Dili ka kasabot. Kinsa ba kanang miawit?
Kang kinsa ba kanang tingog?

Moabot ang mga bata, magpaila nga sila
Imong mga apo sa tuhod. Hawiran nila

ang imong kamot nga natikig

sa baga nga kubal, nangunot.

Magpabilin sa imong panumdoman

ang mga ngalan sa dagkong suba. Kangilgig

sa ilang kadako. Apan wa ka mahadlok.
Way kutas ang dagan, dagan, dagan

hangtod ang tanan malimtan. Makita mo

ang mga bukid. Lahi na sila. Nangausab

ang ilang dagway. Motindog ka sa lapyahan.

Wala ka nay mailhan sa iyang mga tunob.

Kalimti ang tanan. Ang tanan

lumalabay lamang. Ang mga amang

atubang sa laing mga amang.

Magpahiyom, mangidhat.

-- RIC S. BASTASA
Katipunan, Zamboanga del Norte, Philippines