ang balak sa tisas

(hubad sa balak ni Philip Levine)
















Sa akong pagpadulong sa ubos nga parte sa Broadway
ning buntaga akong gikaatubang ang usa ka taasong tawo
nga nakigkabildo ngadto sa usa ka tisas
nga iyang gikuptan sa iyang tuong kamot. Ang iyang wala
nagbuklad, ug nagkumpas sa pagpitik,
kay ang iyang pakigpulong diha may ritmo,
usa ka kanta o sayaw, tingali gani
og usa ka balak sa pinulongang Prances, kay siya
gikan man sa Senegal ug ang iyang pinulongan Prances,
nga labing hinay ug takdo gyud nga hangtod ako
nakasabot nga daw gipadpad og kalim-an ka tuig balik sa akong
lawak-tunghaan sa high school. Usa ka yagpis nga tawo,
pusturawo sa iyang panglihok, hapsay sa panapot
sa kabilin sa iyang duha ka asul nga trahe,
ang iyang korbata hustong pagkahimutang, ang iyang puting kamisa
way mansa bisag wa mautaw. Iyang nahibaw-an
ang tibuok kasaysayan sa tisas, dili lang
kining mismong tisas, apan hangtod usab
kadtong tisas nga akong gigamit pagsulat
sa akong ngalan niadtong adlaw nga ila akong gidawat
pagbalik sa eskuylahan human sa kamatayon
sa akong amahan. Iyang ningbaw-an ang mineral nga feldspar,
iyang ningbaw-an ang calcium, ang banayan sa mga antulang, iyang
ningbaw-an ang mga linalang nga naghatag
sa ilang dugukan aron mahimong abog nga ang panahon
mopigsa ngadto ning bug-os nga mga porma,
iyang ningbaw-an ang kasub-anan sa mga kwarto-tunghaan
inigka-Desyembre diin ang kahayag mapalya
og sayo ug ang mga pulong sa pisara
biyaan sa ilang gramar ug kahulogan
apil ang ilang mga porma nga
ang kada letra magdungan pagkatag
sa tanang direksyon hangtod nagpasabot na lang og wala.
Sa sinugdan akong gituohan nga ang iyang mubo’ng bungot
gibukot sa abog sa tisas; apan sa among pagtindog
nga nag-atubangay og duol ang mga nawong, di kapin sa usa ka pye
ang gilay-on, akong ningkit-an nga kadtong mga bungot puti,
kay bisan og batan-on sa iyang mga panlihok
siya, sama kanako, usa ka nagkatigulang nga tawo, bisag
mas halangdon siya sa iyang hitsura uban sa iyang taas
nga pagkalalik nga aping, iyang tanos nga mga abaga,
ug tin-aw nga itom nga mga mata. Iyang gipag-iya ang pamayhon
sa usa ka hari sa ubos nga parte sa Broadway, usa ka tawo
gikan sa alimpatakan ni Shakespeare o
ni Garcia Lorca, usa ka tawo kinsa ang kawad-on
nahinog nga tam-is ngadto sa pagkamanggiluy-on. Nagtindog kami
niadtong usa ka taas nga minuto, kaming duha
nga nagsalo sa katapusang balak sa tisas
samtang ang syudad naglungot libot
kanamo, ug unya ang balak nahuman, ingon nga ang tanang
mga balak mahuman, ug ang iyang wala’ng kamot
iyang giwaling pagkalit sa iyang kilid ug iyang gihatag
kanako ang iyang tisas. Miyukbo ako,
sa kahibalo sa kadaku sa gasa’ng iyang gihatag
ug gisulat ko ang akong pasalamat sa hangin
aron kadto mahimong madungog sa kahangtoran
sa ilalom sa nagkagahing singgit sa banayan sa dagat.


Gihubad ni:
-- URIAS A. ALMAGRO
New Berlin, Wisconsin, USA