sulat nga dili sapayang taposon pa

“I wished you were there with us.
But you must be a ghost now,
and I imagine myself writing
a letter that will not be read.”
-- kinutlo gikan sa usa ka sulat
















Di ba giingnan ka nako nga, basta
ikalipay mo lang, mahimong isipon
mo akong kalag o unsa pa diha?
Sa akong pag-inusara karon,
makapahiyom kong mahinumdom
sa imong tam-is nga bawos
sa akong pangluod. Sama nga
usahay mahinumdom ko niadtong
mga higayon nga kalitan mo
lang kog pangutana kon tawo
ba akong tinuoray, kon nganong
wa na lang ko magpabiling
pangalan sa imong alimpatakan,
way nasayran kabahin sa kalipay
ug kasakit, usa ka linalang
nga minaomao—gayod, unsa
na lay mahinaykan sa kasingkasing
sa hinanaling gutlo sa kalaay!

Nangandoy baya sab kong mahiapil
sa gihisgotan mong panagtapok,
bisan lamang aron makapangawhat
ko sa mga alibangbang sa imong
katawa nga moalibwag kay
naduhig sa aghop nga alak.
O kaha aron lang mahidat-ol
sa akong dughan ang dagaang
sa kagabhion nga bulahan
kay didto gisaulog ang damgo
ug balak. Ug kon sakto ang akong
pagsabot, gusto kang makaambit
unta ko sa inyong hudyaka, apan
dili isip kalag o dalindaman, kon
dili isip usa ka tawo, way kapin
o kulang—tawo nga makita,
mahikap, mapainom, ug labaw
sa tanan, dali ra kaayong pahilakon.


-- VICENTE VIVENCIO BANDILLO
Dubai, United Arab Emirates