ang mga kalipay sa pultahan

(hubad sa prose-poem ni Francis Ponge)

Ang mga hari dili gyud makahikap og mga pultahan.

Wala nila masinati kining kalipaya: ang pagtulod nga
maampingon o mapangahason sa imong atubangan sa usa
sa mga dako ug pamilyar nga palid, unya pagtuyok aron ibalik
kini ngadto sa iyang nahimutangan– ang pagkupot sa usa ka
pultahan sa imong mga bukton.

Ang kalipay sa paghawid sa usa niadtong mga taas nga ulang sa
lawak pinaagi sa porselana’ng kuptanan sa iyang tunga; ang kalit
nga pagdapat, diin ang imong pag-isbog sa unahan gipugngan
sa daklit, ang imong mga mata mobuka ug ang tibuok mong lawas
mopaangay sa iyang bag-ong palibot.

Sa usa ka mahigalaong kamot imo kining gihawiran og mas
dyutay pang gidugayon sa di mo pa kini hatagan sa mahukmanong
handos aron pagtakop kanimo sa sulod – nga ang hagtik sa
gamhanan ug maayong pagkaaseti’ng trangka kanimo mopasalig.

Gihubad ni:
-- URIAS A. ALMAGRO
New Berlin, Wisconsin, USA