pagpamalak

(hubad sa balak ni Pablo Neruda)

Ug mao nga niadtong panuigon…ang pagpamalak miabot
nga nangita kanako. Wa ko hisayri, wa ko hisayri kon diin
kadto gikan, gikan sa tingtugnaw o sa usa ka sapa.
Wa ko hisayri kon giunsa ug kanus-a,
dili, dili kadto mga tingog, dili kadto
mga pulong, dili kahilom,
apan gikan sa usa ka kalyi mitawag kanako,
gikan sa mga sanga sa kagabhion,
kalit gikan sa uban,
uban sa nagsulbong nga mga kalayo
o sa pagpauli nga nag-inusara,
didto kini, walay nawong,
ug mihikap kanako.
Wa ko hisayri kon unsay akong isulti, ang akong baba
way paagi
sa mga ngalan,
ang akong mga mata buta.
Dihay mituktok sa akong kalag,
hilanat o mga ningkalimtang mga pako,
ug ako nangita sa kaugalingon kong agianan,
sa pagsabot
niadtong kalayo,
ug ako misulat sa unang hanap nga linya,
hanap, way unod, lunsayng
lamlam,
lunsayng kinaadman
sa usa nga nahibalo og wala;
ug kalit akong ningkit-an
nga ang kalangitan
ningluag
ug ningbukas,
mga planeta,
mga nagpitik nga mga asyenda,
ang kangitngit nabuslot,
gilapsan
sa mga pana, kalayo, ug mga bulak,
sa mabuntogong gabii, sa uniberso.

Ug ako, usa ka gamatoyng binuhat,
miinom uban sa dakong mabituonong
basiyo,
sa pagkasama, sa larawan sa
misteryo,
nabati ko nga ako usa ka lunsayng bahin
sa bung-aw.
Miligid ako uban sa kabituonan.
Ang akong kasingkasing milugtas uban sa hangin.

Gihubad ni:
-- URIAS A. ALMAGRO
New Berlin, Wisconsin, USA