Bene vixit qui bene latuit.-- Ovid
The image of myself which I try to create in my own mind in order that I may love myself is very different from the image which I try to create in the minds of others in order that they may love me.
-- W.H. Auden
-- W.H. Auden
I
Ang kinabuhing tinago mao ang kinabuhing
imong nakalimtan, dili ang kinabuhing dili nimo
gustong masayran sa uban. Tungod kay kini
wa nimo kalimti, kini nga kini, nga maoy imong
gipangandoy. Sa ato pa, kay kini gitago gikan
sa tanan, ang kinabuhing tinago dili makita,
bisan tuod kini nakit-an na. Ug dili nimo lang.
II
Sa imong pagpara sa sakyanan nga maoy
mohatod kanimo sa padayon mong pagpanaw
paingon sa wa pa hisayri sukad masukad,
ni bisan kinsa, ang wa pa mahitalang katuigan
mipatim-aw isip panultihon nga giyamyam
nga wa sa lugar sa usa ka suod mong higala,
nga niya pa nakuha baya niya gikan nimo,
dugay na. Nakapahiyom kang nagpalandong
unsa diay kalantip ang linghod mong utok,
apan sa tinuoray wa kay nahinumdoman.
Kini mao ang tinuod nga kinabuhing tinago.
III
Hinuon, nahinumdom kang nagdungawdungaw
atubangan sa mga ihawan, tagsatagsa, sa
tanang mga merkado sa tanang mga siyudad
nga imong napuy-an, nangitag unod sa dapidapi,
tibuok o bisan usa lang ka hiwa, kansang
kolor ug grano tin-aw sa imong alimpatakan,
apan wa gyod nimo ni hipalgi. Aha. Kabahin
ba kaha usab diay sa kinabuhing tinago
ang mga butang nga wa pa nimo hipalgi?
Ang mamaligyaayg karne mohaylo kanimo
ginamit ang bakak o lipatlipat, inubanag
pabudlot sa simod ug pasakasaka sa ubol-ubol,
sa kayabkayab sa tabontabon ug wirigwirig
sa tudlo, apan dili nila malingla ang imong
ilong. Ang kinabuhing tinago nagpabiling
tinago, nga way si kinsang makasingo,
ug dili mahaylong motaliwan sa imong bugan
o sa laing mas hilan nga bahin sa imong lawas
diin kini nagmalinawon. Nahitabo ba kaha
gyod kini, diing dapita sa kalibotan, kanus-a,
kinsay nasayod, unsay angay kong tuhoan.
IV
Inubanan sa pagsalig, o namula ang nawong,
mibalik ko sa hawanan sa kaguliyang ug
nakigsangga sa lango ug nagkadusingot
nga mga kargador nga uban sa way-hugas
ug kagalkal nga mga sakyanan mipagimok
sa abog—samtang inanayng nagkalawom
ang asul sa langit ug ang akong bag-ang
nahumkan ug nangandam nga matagak sama
sa samdan nga gihay sa aplod nga rosas.
Nangatagak usab ang mga panganod, luspad
nga mga kamot, mana gikan sa langit nga way
protina o panumdoman. Ginamit ang parat
kong mga tudlo gihinol ko ang nanghubag
kong lagos, nga hinayhinay kong gipislit
hangtod dili na maantos ang kasakit, apan wa
lang gihapoy pulong o bayhon nga mibalik
pagpasunding sa akong alimpatakan. Wa koy
nadungog, way nakita. Unya mipiyong ko
aron mabatyagan ko sa tuman ang pagtidlom
sa akong mga tiil sa hawot nga kangitngit.
V
Ginoo ko, nahisalaag na sab ko sa katunggan,
bulingot ug mahadlokon ug nag-inusara,
ang gikumkom kong mga kuha nga pasayan
nagpahipi sa akong palad daw sad-ang putos
sa bakak ug pasumangil. Hayan, sa tun-og
ug basa nga kahilom sa kilumkilom sa akong
pagpauli, banhigan na sab ko sa mga timos
nga buot molublob sa akong dalunggan ug
motulisok kanako sa akong pagkamatinumanon.
-- VICENTE VIVENCIO BANDILLO
Dubai, United Arab Emirates
Ang kinabuhing tinago mao ang kinabuhing
imong nakalimtan, dili ang kinabuhing dili nimo
gustong masayran sa uban. Tungod kay kini
wa nimo kalimti, kini nga kini, nga maoy imong
gipangandoy. Sa ato pa, kay kini gitago gikan
sa tanan, ang kinabuhing tinago dili makita,
bisan tuod kini nakit-an na. Ug dili nimo lang.
II
Sa imong pagpara sa sakyanan nga maoy
mohatod kanimo sa padayon mong pagpanaw
paingon sa wa pa hisayri sukad masukad,
ni bisan kinsa, ang wa pa mahitalang katuigan
mipatim-aw isip panultihon nga giyamyam
nga wa sa lugar sa usa ka suod mong higala,
nga niya pa nakuha baya niya gikan nimo,
dugay na. Nakapahiyom kang nagpalandong
unsa diay kalantip ang linghod mong utok,
apan sa tinuoray wa kay nahinumdoman.
Kini mao ang tinuod nga kinabuhing tinago.
III
Hinuon, nahinumdom kang nagdungawdungaw
atubangan sa mga ihawan, tagsatagsa, sa
tanang mga merkado sa tanang mga siyudad
nga imong napuy-an, nangitag unod sa dapidapi,
tibuok o bisan usa lang ka hiwa, kansang
kolor ug grano tin-aw sa imong alimpatakan,
apan wa gyod nimo ni hipalgi. Aha. Kabahin
ba kaha usab diay sa kinabuhing tinago
ang mga butang nga wa pa nimo hipalgi?
Ang mamaligyaayg karne mohaylo kanimo
ginamit ang bakak o lipatlipat, inubanag
pabudlot sa simod ug pasakasaka sa ubol-ubol,
sa kayabkayab sa tabontabon ug wirigwirig
sa tudlo, apan dili nila malingla ang imong
ilong. Ang kinabuhing tinago nagpabiling
tinago, nga way si kinsang makasingo,
ug dili mahaylong motaliwan sa imong bugan
o sa laing mas hilan nga bahin sa imong lawas
diin kini nagmalinawon. Nahitabo ba kaha
gyod kini, diing dapita sa kalibotan, kanus-a,
kinsay nasayod, unsay angay kong tuhoan.
IV
Inubanan sa pagsalig, o namula ang nawong,
mibalik ko sa hawanan sa kaguliyang ug
nakigsangga sa lango ug nagkadusingot
nga mga kargador nga uban sa way-hugas
ug kagalkal nga mga sakyanan mipagimok
sa abog—samtang inanayng nagkalawom
ang asul sa langit ug ang akong bag-ang
nahumkan ug nangandam nga matagak sama
sa samdan nga gihay sa aplod nga rosas.
Nangatagak usab ang mga panganod, luspad
nga mga kamot, mana gikan sa langit nga way
protina o panumdoman. Ginamit ang parat
kong mga tudlo gihinol ko ang nanghubag
kong lagos, nga hinayhinay kong gipislit
hangtod dili na maantos ang kasakit, apan wa
lang gihapoy pulong o bayhon nga mibalik
pagpasunding sa akong alimpatakan. Wa koy
nadungog, way nakita. Unya mipiyong ko
aron mabatyagan ko sa tuman ang pagtidlom
sa akong mga tiil sa hawot nga kangitngit.
V
Ginoo ko, nahisalaag na sab ko sa katunggan,
bulingot ug mahadlokon ug nag-inusara,
ang gikumkom kong mga kuha nga pasayan
nagpahipi sa akong palad daw sad-ang putos
sa bakak ug pasumangil. Hayan, sa tun-og
ug basa nga kahilom sa kilumkilom sa akong
pagpauli, banhigan na sab ko sa mga timos
nga buot molublob sa akong dalunggan ug
motulisok kanako sa akong pagkamatinumanon.
-- VICENTE VIVENCIO BANDILLO
Dubai, United Arab Emirates
No comments:
Post a Comment