kanang bildinga

Kanang bildinga lagmit pakong sa langit
ang atup niana. Kon iphon mo ang andanas,
Mohalang ang mata og malimot kang kapila na.
Mabugtoan ka man gyod sa ginhawa.
Bisan sa paglibot mo sa plaza,
diin nabugkos ang mga hinigugma,
manuyhakaw ang liog nianang bildinga.
Lili-on ka man gyod bisan asang suoka.

Pipila na kuno ka magul-anon ang milayat
niana ug nahitugpang susama’g sigay
nga giwitik sa lambo napusgay.

Karong hapona, sa ibabaw ning bildinga,
Adunay nag-inusarang langgam: usa ka awm
Sa kalimutaw sa mat-ang kilumkilom.

Nagkalandrakas ang tanang saksi sa akong dughan.
Badlonga! Ingna nga ayaw buhata! Pugngi!
Aduna pay ugma, moabot ra ang gitinguha!
Adunay nanagan nagkuha og tulda.
Adunay nagpakiluoy, adunay nangatawa.

Hinuon, daw gihangop sa lamdag,
Giduphan sa pak-an ang kalangitan,
Nanghambog sa bus-ok niyang dughan,
Mikinto ug mitugyan sa iyang timbang
Ngadto sa pa’ad sa kahanginan.
Sa unahan, namikat ang kanahan.


-- JANUAR E. YAP
Cebu City, Philippines