Pas-anon nako, lupig pa'y usa ka sakong' bulawan,
ang mga bukog sa akong kalapasan. Dili gyod matay-og
kining akong padulngan subay sa tunob sa anay
nga gisalikway sa ihawan. Wala pa ko matagbaw.
Lapad, di matugkad ang lawog sa mga luha
ug ang mga nadugtang' sapa sa dakbayan padayon
nga naglatay sa akong kaugatan. Ay, San Pedro!
Makadaghan na nga gisugat ko sa mga tuktugaok
gikan sa akong pagsarasay sa kinasang-an
sa kangitngit ug sa kahuyang nga gipasagdan nako
pagtila sa langit-langit kutob sa akong lapalapa.
Wala ko'y gilimdan sa akong kahingangha lakip
sa kahidlaw. Galumpayat ang akong katahap tugbang
sa akong pagpangapkap. Tug-anan ko ikaw--
Bisan pa'g kilawon sa mga ulod ang akong dila,
matun-as sa pagsangpit nako niya, kulba-hinam nga
kalawaton ko kini: Dili mangluwa ang Mangluluwas.
-- MICHAEL U. OBENIETA
Topeka, Kansas, USA
No comments:
Post a Comment