apan kini klaro kaayo sa panumdoman

Pagkakuwang sa akong panan-aw,
dili sama sa akong iro nga mouwang
inig kakita sa tawo nga milusad gikan sa
buwan
o sa akong iring kansang kalimutaw mahimong
berde
ug asul ug mokalit og ikid kon
makakitag multo
o santilmo nga nagsuroy suroy sa
kilomkilom.

Bisan ang akong camera tin-aw kaayog
kuha
sa mga butang nga dili ko na makit-an:
ang nagkatay nga mga linya sa imong
kamot,
ang nagkalapad nga konstelasyon sa mga
tumtom sa imong aping,
ug ang miyongyong mong mga pilok nga
gibug-atan
sa nagpunsisok nga mga panan-awon.

Ikaw ba gyod ni?
Morag dili ko makatuo ug susihon ko og
balik
ang nagtipun-og, abogong mga album diha
sa lamesita sa suok;
pangitaon ko ang mga hulagway nga pares
sa kuwadrado sa akong panumdoman.

Pananglitan kini: nagtindog ka nga
nanighawak sa baybay
ang imong buhok gihuypan sa huyohoy,
naglantaw ka sa mga panid sa dagat nga
gipakli-pakli sa hangin;
ug kini, kini klaro kaayo nako:
sa imong tiilan nagpasad ang mga
hulagway nga gibanlas sa balod.


-- ESTER TAPIA
Kathmandu, Nepal