Dili ko na kapugngan ang dahili sa nalahugayng panan-awon. Ako nga nagmando
igo lamang sa pag-aninaw uban sa ngamig nga pagmahay samtang ang dag-om
nga tinigom sa katuigan mipatawag sa patyonon nga bituon. Gibantayan ko silang
midalipsay sa nagdulong nga katalagman gikan sa bakyaw kaniya nga akong
gihigugma nga walay tinugyanang makapugong o musa nga makapaiway gikan
sa iyang tahas subay sa bul-og sa paglaom ug kahadlok, nagtimaan kon diin
itapion sa maghuhukom ang hupas niyang hamdomanan, nag-ampo nga mailhan
ang mga bayhon (nga ang unang adlaw human sa kataposan dili makalukmay)
kon ihan-ay na sa hanap nga hagawhaw sa panumdoman: Oo, gipangandoy kong
itanyag ang akong mga damgo sa mananagna sa ulan (nga karon nagbunok human
sa katuigan sa nagpasilong nga kahaponon), apan wala ko damha nga gilaoman pa
niya nga tinamban kong suhiron ang binhod nga lapalapa sa akong kaisipan.
-- VICENTE VIVENCIO BANDILLO
Koror, Palau
No comments:
Post a Comment