sa tumoy sa dila

“Buhat sa balakero ang paghingalan sa dili mahimong nganlan” – Salman Rushdie

Niining hapona, ang hunas sampak sa lawod.

Nagpista sa hunasan ang pundok sa mga kalaw.

Nanibsib ang baka sa mga lumot ug lusay

ug nangadugmok sa matag asdang niini

ang kagaangan lakip na ang mga tuyom,

suyok-suyok, dap-ag, ug swaki. Mitugpa 
ang kalaw sa buko-buko sa baka.

Sa sinugdanan, mga kuto lang niini 
ang gikalingawan og hagpat sa pak-an
ug gaanam-anam kini’g kamang 
paingon sa iyang tangkugo 
libot ngadto sa iyang agtang, dayo’g tuhik-
tuhik sa gabudlat niyang kalimutaw.

Sa akong pagmata, nalimot nako 
sa tingog sa nagtinga nga baka ug sa kaguliyang 
niadtong dakong kumbira.

Nangutana ka unsa’y nakita ko diha nimo,

nganong gihigugma tika. Sayod ko

parayeg lang ni, pinangga. Apan unsay akong mahimo? 
Kon ugaling mahinundom ko sa langgis 
nga pangaliyupo sa nagtinga nga baka  

didto sa hunasan sa akong kahinanok,

wala’y katahap nga wala ko magdamgo.

Ug kon malampuson ko mang mahinganlan

ang butang nga buot mong masayran, 
nahadlok ko nga sa higayong hisaghiran

sa akong dila ang maong katahom, dili

ug dili na tika mamahimong higugmaon.

Ug bisan ang bantugang balakero

dili mahinumdom sa kinatibuk-an sa damgo,

makalitok ko sa katahom 
nga gihigugma ko diha nimo.

kang Carmie

-- IOANNES ARONG

Lapu-Lapu City, Cebu, Philippines