Mibalik ako
sa daang eskina. Apan wa na
ang tablang lingkoranan sa kilid sa balay
ni Maria Tirso nga kanhi maoy estambayan
namong mga kabataan. Dugay na usab
nga nahanaw ang gamay’ng tindahan
ni Miling Mauricio ug ang kanait nga kan-anan
ni
Piling Cardo—gipulihan na og dos andanas
nga bilding nga giukopar sa mga opisina
ug sa usa ka internet cafe.
Hinoon, nagpabilin pa
ang karaang balay ni Mano Fidel Cornelia,
apan wa nay nanimuyo sa itaas ug ang silong,
diin didto ako magdako, karon usa na ka bakery.
Sa atbang, ang balay ni Dadong Leoncia
gisalipdan og dakong punoan sa kaimito. Wa na
ako makaila sa kadaghanan sa nanagyagaw
nga katawhan nga nagpundokpundok uban
sa mga trisikad ug nanaglaray nga mga habalhabal.
Lanog ang sunodsunod nga mga busina
sa nangaging mga sakyanan. Ah, ang daang eskina,
dako na ang kausaban. Apan sa akong pagtan-aw
sama ra gihapon ang upat ka tumong
sa iyang duha ka nanaglagbas nga dalan:
silangan padulong sa asul nga dagat,
kasadpan padulong sa habog nga bukid,
amihanan padulong sa mapig-ot nga taytayan
ug habagatan padulong sa daang kalubngan.
-- URIAS A. ALMAGRO
New Berlin, Wisconsin, USA
poet Ury who returns never left
ReplyDeleteold memories supervene the new
we are shackled to prior
hearts
of the past.
gipanag-iya
nostalhiya.
-mananambalak