musa

Gabii, dihang padung na unta ko matulog,

kalit kang nagpakita human nimo kuota

ang trangka sa bintana sa sala.

Midiretso ka sa kusina, nanglungkab sa lamesa,

miabri sa kaldero, mikuha’g plato, dayon milingkod.

Gitilok nimo ang nahabilin nga dukot

nga imong giparis sa sobra nga sinugbang tuloy.

Human nimo’g kaon, gibilin nimo ang hugason sa lababo

ug milingkod sa bangkong kawayan sa sala.

Pagkataud-taod, misulod ka sa akong lawak,

mihigda sa akong tapad aron makigdulog.

Pagmata nako sa buntag, wa na ka sa akong tapad.

Ug sama sa akong naandan, wa gihapon ka namukaw

o kaha nagbilin man lang og sulat sa gamayng lamesa sa tapad

aron unta makabalo ko kon kanus-a ka mobalik.

Apan bisan tuod kapila na nimo ni gibuhat, di gihapon nako

tarungon og trangka ang bintana ug binlan gihapon nako

 og kan-on ug sud-an ang lamesa aron andam na ang tanan

kon pananglit mokalit na pod ka’g butho. 

-- GRATIAN PAUL R. TIDOR
Dipolog City, Philippines