paghinumdom sa pahiyom

Aduna kami lima ka isda nga sigeng langoy-langoy
sa panaksan sa lamesa duol sa nagyunyon nga kurtina
nga nag-ali sa hulagway sa bintana ug
ang akong inahan, kanunayng nagpahiyom, miingon nako
‘pagmalipayon, Henry!’
Ug sakto siya: mas maayong magmalipayon ko
kon mahimo kini nako
apan ang akong amahan kanunayng mibun-og niya
pipila ka higayon matag semana samtang
nagpaminti siya sulod sa 6’2” niyang gidak-on tungod kay
wala siya kasabot kon kinsay nagpanulay sulod niya.

Ang akong inahan, makaluluoyng isda,
buot magmalipayon, ginabun-og kaduha o katulo
matag semana, nag-ingon kanako nga magmalipayon ko:
‘Henry, pahiyom!
Nganong di ka man mopahiyom?’

Ug mipahiyom siya, aron pagpakita nako kon unsaon,
ug kini ang labing masulub-ong pahiyom nga akong nakita.
Usa ka adlaw, namatay ang isda, silang lima,
nanglutaw sila sa tubig, nagtakilid,
ang ilang mga mata nagbuka,
ug sa dihang mipauli ang akong amahan, giitsa niya sila sa iring
didto sa sawog sa kusina ug nanan-aw kami samtang ang akong inahan
nagpahiyom.

(hubad sa balak ni Charles Bukowski)

-- OMAR KHALID
Metro Manila, Philippines