ang kaluwasan pinaagi sa pak-an nga mubo'g lupad

Dili nako hinulsolan ang panagtakdo sa atong pagkasaag.  

Wala'y wali nga labaw nakong tuhoan samtang giludhan nimo 

Ang hilanat sa akong gahubag nga kauhaw. Pastilan, day!

Pasalamatan nako ang imong kabangis pagsuyop bisan 

Sa salibo gikan sa galiti nilang mga tamay. Wala ka motalaw

Bisan kapila mangamras ang kaulaw. Pikatan nako ang pari

Hangtod mabuta siya ug makaplagan na gyod ang gililong

Nga mga langob sa iyang panon. Diha sa bungbong nga bato,

Diin isab-it ang ilang mga maskara, basin madunggan niya

Ang gasubli nga aguroy sa ilang pagbudhi nga igo kaayong 

Moduyog sa atong agulo. Ug kon ang iyang pagkapkap

Magunitan nimo, basin pa diay mahikapan pod niya 

Ang pagkutkot nila sa imong mga samad hulip sa mga pako 

Nga ilang gibitad, gilaksi. Tudloi sila kon unsaon pagpagaan

Bisan gabawod ang kabug-at sa balik-balik nga pagkahayang. 

Tultoli sila sa ilang kangiob hangtod mahayagan sila 

Ug makat-on sa imong pagpaubos. Basin mapasaylo pod nila 

Ang pagtalikod sa ilang manulunda. Nibiya, wala nakaantos. 

-- MICHAEL U. OBENIETA 

Topeka, Kansas, USA