balik sa lantsa nga gigaid sa dunot nga pantalan

Ania na usab ako karon sulod sa iyang ginhawaan, ako nga sa gamay pa dili maihap ang pagsulod-gawas sa dili-maihap nga mga lawak niini, sa kinaham kong mga tagoanan, ako nga tigulang na samtang ang akong mga kadula wala mobiya sa ilang pagkabata.  Sa matag higayon nga ako mahiduaw subayon ko ang mga pasilyo sa palasyo sa kagahapon, susihon ko ang mga sibay ug suok diin kapila kaha ako mahikatulog nga nagdamgo nga ako hamtong na. Gayod ang panumdoman, kay walay pasidaan nga mitumaw sa abhong kong alimpatakan ang nahinabo niadtong usa ko ka pagbalik (kon wala ako masayop katloan na ka tuig ang milabay) nga nahikalimtan ko na: ang lantsa hingok nga milutaw palayo sa pantalan sum-ok sa kagabhion, ug sa akong paghimatngon nahidangat na ako sa lawod, nag-inusara taliwala sa kahilom. Sa akong pagdungaw gisubhan ang hapdos kong mga mata sa midan-ag nga prowa nga naputos sa asin ug tagak nga silaw sa bulan.

-- VICENTE VIVENCIO BANDILLO                                                                                                     Dhaka, Bangladesh