pagbiya

Daghan nang nabalak bahin sa pagbiya,

ug hamokon ko sa mga naandang talan-awon

samtang ikaw nahinanok pa sa higdaanan.

Sa bintana, nagkayabkayab ang kurtina

ug sama sa mga kantang kanunay mong gisubay,

gabalikbalik ang huni sa huyohoy: gasaysay

bahin sa dahon nga nabilin og handom

sa kagahapon. Samtang ikaw gahagok

dinhi sa lawak, dali rang lingion

ang tanang nangakatag. Ug diha

 

namalik ang mga kaadlawon, diin inig tukaw,

wala ko’y laing gihapuhap gawas sa mga butang

nga sagad nangabilin—bugkos, panyo,

headband ug usahay pod panty

nga gidikitan pa’g napkin! Apan kanunay

nagpabilin ang kabugnaw nga nagsapaw

sa kainit. Nga inig bakod wa’y laing mokisaw

sa kahilom gawas sa galibak nga orasan.

Kining tanan akong nasud-ong

sa pagbagting sa takna. Moikyas na pod

ang buwan sa pagbangon sa adlaw.

Makapuol ang paghandom niining talan-awon.

Daghan nang nabalak bahin ini apan lahi karon.

Sa dili pa ka motukaw, ako mismo

mao’y motuldok niining higayon,

nunot sa akong paghubit ining mubo

nga panamilit: “Babayu bebe!

Mouna ko nimo. Sincerely Yours.”

-- TON DAPOSALA                                                                                                                    Cagayan de Oro City, Philippines