sa montmarte

Sa pagpanglabay sa panahon nahipadpad kita didto sa Montmarte diin pagsaka nato sa bungtod nakita nato ang mga pintor nga namaligya sa ilang mga hulagway  nga gilaray sa landong sa mga pino. May mga turista nga nag-posing sa daplin samtang gisubay sa charcoal ang ilang mga hitsura ug mipahiyom sila sa tumang kaaghop sa ilang kaugalingon. Ug gipangutana ko nimo kon gusto ba kong dibuhoon ang akong nawong, apan mibalibad ko kay ang pintor wala man makaila kanako-- kon unsay histura sa mga babaye sa akong gigikanan ug kon unsay panagway sa akong kabatan-on, ug sa akong gigikanan mismo, diin  parat ang bug-at nga hangin, ug tungod sa kawalay-sulod sa mga hawan, walay daghang pagtakuban ang adlaw. Ang tanang babaye nga iyang gidibuho lain-lain ug ilong, mata, o kolor sa panit apan usa ra silang tanan.

Ikaw nga kanunayng gilamat sa karon ug dinhi, pananglitan, sa Paris, diin ang silaw sa adlaw, mianinag sa mga mata sa mga turista, nakapahimong bulawan sa mga atop sa syudad, gisawo mo ang silaw sa imong mga tudlo ug nigilak kini sa nasablay nga mga lugas sa buhok sa akong nawong. Makuha ba kaha sa dibuhista kadto ug kining ania sa akong paghinumdom karon?

Ang pana sa panahon misutoy, midulot sa panumduman, miinat ug mipalawom

sa kasakit ug kalipay. Mipahingpit kini sa mga gagmayng dagom sa pino kansang mga taya mitina sa yuta ug sa kalibotan nga atong gitindogan, ubay kanato ug sa atong mga gagmayng panumduman sa kaniadto, ug bisan, samtang naghinumdom ta karon, sa karon.

-- ESTER TAPIA                                                                                                                                Kathmandu, Nepal