triptych: kinapyotay

i.

Kon kanus-a ko

nihunong,

mao po’y imong

pagsugod

og kiyod. Nabinat ko

sa imong pagkapyot

ug nipadayon pod ka

sa pagkapyot.

Ning higayona,

palaman ra ko

sa imong duha ka paa.

Sa imong ngabil,

napuga gyod akong abaga

samtang gipulihan

sa imong gininhawa.

Nabungol na ko

sa imong inagulo.

Apan sa dihang gililoan

pagtila, mial-al ko.

Dayag ang sulirap

sa imong panan-aw

inig pas-ok nimo

sa kinlaw nga baraw

sa akong bugan.

Aguroy! Nabalintong

ang kuwarto

dihang nasintada ko

sa suhito

mong pagsagunto.

Matag pantok

nasamot ko’g kaluklok

sa higdaanan.

Bisag tuod nalit-ag

sa imong kabug-at,

mikapyot ko nimo

daw gabitay sa pangpang

sa hubag mong dughan.

Dinhi pod sa akong dughan

nalakrahan og patik

sa kalumo sa imong paghapak

ug pagkumkom. Imo dayon

gipuwas ang pungpong

sa mong buhok.

Ug sa akong panan-aw,

mora ka’g pati

nga nakalingkawas sa hawla:

nag-alindasay’g kapakapa

duyog sa imong paghingal.

Nagkab-itay tang duha

ug atong atngal midikit.

Nagbalod-balod

ang binag-id

sa dughan, bugan

hangtod miiktin,

miigking, mikirig,

nakilat, nasiak

mibugwak.

Samtang ikaw

misibaw—

nikawan

ngadto sa kawanangan—

ako mibusikad ngadto

sa nagkatag nga kabituonan.

ii.

Kabisado na ta.   Kabisado na

                      sa mga ingon ining

eksena—

                  galimod lamang

sa kahilom.

Naminawra ta

sa kukabildo

sa atong kumingking

nga nagpaseyo sa boulevard

sa imong tiyan. Arang-arang pa

tingali ilang lakaw kaysa gipakita

sa liking samin sa bungbong,

diin tataw ang tanang nangakatag.

Tingali, nipatim-aw nga ingon ani na ta

katipak nga gaabot gihapon

ining matang sa pagsabot.

Ug kalit ka nibagutbot

sa extra kilo nga nadugang

sa akong bilbil.

“Tambokikoy na man ka, doy!”

“Ikaw pod, hubag na imong tutoy.”

Ug gitubagan dayon ko nimog hapak

nga gipakapinan pag tanday-tanday.

            Sa atong kahawoy, mikagay

            ang kalaay dinhi sa higdaanan.

            Sa tanang buot untang pakisawon

sa higayon, niuyon lang ta

dihang naghabol ang kahilom.

Mintras wap-a nibagting ang takna,

naunlod ta sa isig-usa natong unod.

iii.

Ugma, mopadayon lang gihapon ang takna.

Wala ta’y ibilin nga saad sa isig usag-usa.

Ugma, igo lang hilam-oson kining kagabhion.

Mogawas ra ta sa kuwarto. Gaalsa lamang

sa tagsa-tagsa natong kabug-at. Way pulong

bahin sa panamilit nga mopilit sa hunahuna.

Ugma, mangutingkay napod ko’g pulong

sa wanang samtang gahayhay’g mga sinina

para sa sunod semana. Ug walay mansa

ug buling mabilin gikan ining panag-uban.

Ugma, ang imo lang magasto maoy palaliton

sa bag-ong sayal nga hagbay mong gitinguha

sa Forever 21 o kaha panggatas sa baba

nga gapaabot sa inyoha. Ugma lahi na pod

nga dagway atong ipakita. Lahi napod

nga mata nga modagit sa atoa.

Lahi na pod nga kamot atong mahawiran.

Lahi na pod nga ngabil atong malambigitan.

Lahi na pod nga sugilanon atong madunggan

ug lahi napod nga kalipay ug kasakit

akong mabalak. Lahi ra gyod ang ugma.

Mao gyo’y gibalikbalik nako’g ingon

sa akong kaugalingon samtang gatutok

sa kisame. Mohilam-os unta ko daan

apan nabati ko ang imong pagkapyot.

Daw naalimungawan, nilingi ka nako.

Mihunghong, “ayaw lang usa. Ugma na...”

Mihunong ang takna. Sa akong katingala,

ayha pa ko nakabantay sa lamok

nga taod-taod na gapista

sa atong unod. Ug gisubayan

nalang nako ang naandang huni:

diha sa nihit nimong paggimok

ug pagyamyam samtang gahinanok

dinhi sa akong dughan.

-- TON DAPOSALA                                                                                                                         Cagayan de Oro City, Philippines