ug karon gibati ta

Ug karon gibati ta nga morag namansahan kita

Gikiyugpos ta ang atong mga kamot

Aron paghaling sa katapusang baga,

Ang atong mga anino kataposang mga taming

Sa nagkalapad, nagkaduol nga kangitngit.

Sa mga karsada nanubo ang mga krus,

Sa mga eskinita mga santilmo midan-ag sa atong gilaktan.

Manambo ta sa atong mga bintana aron pagsiguro

Nga ang tanan nagpabilin sa ilang kahimtang.

Manambo ta sa atong mga bintana aron pagsusi

Kon ang balili anaa pa ba sa kabalilihan,

Ug ang rosas, sa karosasan.

Nagkalapad, nagkadako ang kangitngit

Nga natawo gikan sa usa ka pamulong,

Patyon ta mo, patyon ta mong tanan,

Ug ang katawhan miabiba, misuliyaw

Ug tuod man, mga bukog, mga unod nangahunlak.

Mitimbakuwas kita sa dihang nakamatngon ta

Nga morag dihay natagak ug mikagay,

Morag may mga pultahang wala makandadohan,

Mga bintanang abli ug wala masirad-an,

Manampong kita sa baho sa pulbora

Ug manghimatiis sa pinisik

Sa dugo sa atong mga bitiis og makadaghan

Apan mitapot kini uban sa kangiob

Ug dili na mapapas.

-- ESTER TAPIA                                                                                                                                    Kathmandu, Nepal