sa akong pagpauli

Sa wala pa ko nilatas sa utlanan sa damgo,

gisubay nako’g usab ang agianan nga gibadlis nimo

kaniadto. Ug igo ra gyod nga gisubayan

ang dalan, gikudlitan sa imong kumingking gikan

sa akong bukton padailos sa akong dughan. Ug

inig abot, pagkalapad sa dakbayan!

Nagkatag ang kadalanan. Nahibulong ko

kon giunsa nimo paglaraw kining labirinto

sa kahidlaw. Sa matag eskinang nalabyan

natanggong ko sa mga suok, walay lutsanan.

Busa, gitugyan nako ang akong kaugalingon

sa paghinumdom sa mga pulong nga imong

gipanghunghong. Matag hupaw napalgan ko

ang mga timailhan nga gipatikan

sa imong halok ug hapuhap.

Dihang nahidangat sa habagatan, nibarog ko

sa kinatumyan diin gisud-ong nako ang ngiob

nga kalibotan. Bisan tuod nahisalaag na,

naghangad gihapon ko sa nahabiling gilak

sa kaniadto. Diin dayag ang arko nga buwan

sa imong kandiis. Diin gilibotan ka og mga bituon.

Diin tataw ang bulalakaw sa imong pahiyom.

Nipadayon ko sa akong panaw,

naghinaot nga inig kapukaw

mapalgan ko ang akong kaugalingon

nga gauraray usab sa imong mga bukton.

Gahupay sa payag sa imong dughan.

(alang kang Jae Mari Magdadaro)

-- TON DAPOSALA                                                                                                                      Cagayan de Oro City, Philippines