8.11.2017

sa akong pagpauli


Sa wala pa ko nilatas sa utlanan sa damgo,
gisubay nako’g usab ang agianan nga gibadlis nimo
kaniadto. Ug igo ra gyod nga gisubayan
ang dalan, gikudlitan sa imong kumingking gikan
sa akong bukton padailos sa akong dughan. Ug

inig abot, pagkalapad sa dakbayan!
Nagkatag ang kadalanan. Nahibulong ko
kon giunsa nimo paglaraw kining labirinto
sa kahidlaw. Sa matag eskinang nalabyan
natanggong ko sa mga suok, walay lutsanan.

Busa, gitugyan nako ang akong kaugalingon
sa paghinumdom sa mga pulong nga imong
gipanghunghong. Matag hupaw napalgan ko
ang mga timailhan nga gipatikan
sa imong halok ug hapuhap.

Dihang nahidangat sa habagatan, nibarog ko
sa kinatumyan diin gisud-ong nako ang ngiob
nga kalibotan. Bisan tuod nahisalaag na,
naghangad gihapon ko sa nahabiling gilak

sa kaniadto. Diin dayag ang arko nga buwan
sa imong kandiis. Diin gilibotan ka og mga bituon.
Diin tataw ang bulalakaw sa imong pahiyom.
Nipadayon ko sa akong panaw,

naghinaot nga inig kapukaw
mapalgan ko ang akong kaugalingon
nga gauraray usab sa imong mga bukton.
Gahupay sa payag sa imong dughan.

(alang kang Jae Mari Magdadaro)

-- TON DAPOSALA                                                                                                                      Cagayan de Oro City, Philippines

No comments:

Post a Comment