Nagdamgo ko nga gidagit ko
sa manulonda ug gitukmod ko niya pasulod sa B-52. Nangutana ko kinsa ang
piloto. Ako, tubag niya. Nangutana ko niya og balik kon dili na ba siya
kahibawo molupad. Mitubag siya nga ako daw ang miputol sa iyang duha ka pako
nga akong gisugba ug gipakaon sa akong duha ka iro. Basin nahitabo na sa lain
kong damgo, tubag nako niya, apan dili na ko makahinumdom.Igo rang mingisi ang
manulonda. Gipalupad niya ang edro padung sa dakbayan nga nabisita na nako sa
lain kong damgo. Niining tungora ang dakbayan teatro sa usa ka gubat. Ikaw ang
bomba, matod sa manulonda. Natagak ko, apan wala mibuto. Nagpalibot nako ang
mga sundalo nga walay mga dagway, nagpinusilay taliwala sa bunok. Gisawilik nako
ang uwan sa tuo kong kamot nga gigabok sa akong mga sekreto ug nahugnong gugma.
Mibutho ang manulonda ug mihunghong nga ang mga nagpinatyanay mga minugna gikan
sa akong kahilom. Gikumo ko ang tuo kong kamot ug misiyagit nga ang kamatayon
moabot kon tutokan ang sidlakan. Mituang ang ulan ug nangamatay ang mga sundalo
gikan nako. Mitan-aw ko sa sidlakan ug mipahiyom sa bangaw nga dugo. Gihagkan
ko sa manulonda ug gidunggab nako siya.
Sa dihang misalingsing ang duha ka pako
sa iyang buko-buko, gimingaw ko sa akong
duha ka iro.
-- KEVIN A. LAGUNDA Talisay City, Cebu, Philippines
No comments:
Post a Comment