adobo ni mama

Samtang nagtulo ang sabaw lahos sa akong puti nga kamisin, diha'y bata nga dalin-as ang luha sa iyang aping. Sama sa patis nga gaduhig sa akong ngabil, nisip-ig siya og taman sa dughan sa iyang inahan.

Bisa’g iyang hilak ug kumo hinay ug huyang, iyang gisumbag ang hangin. Iyang gisumbag ang dughan sa iyang inahan. Kini pod atong handumanan, dili magpalupig og tuktok, samtang kita gahinuktok, gahigop sa sabaw ug galamoy sa unod.

Kinahanglan ilisan ang lampin sa bata segun sa akong napanimaho. Ang sud-an sa akong atubangan nialisngaw pagbalik sa pahumot sa akong mama samtang nangandam paggawas sa among balay, labi na’g gikan siya gipaningot sa among kusina.

Patis sa akong dila ug ang puwa nga kolorete ni mama. Unsaon pagtangtang ining natamla sa akong kamisin? Galisod pod ang kabanha sa gahilak nga bata. Apan lisod papason ang pahiyom ni mama niadtong nipiyong siya samtang naghigda ug naminaw sa huni sa mga langgam. Ug ang iyang panit nilagom samtang ang iyang ngabil daw gipatisan.

Samtang nailisan na ang bata ug gipahid sa inahan ang luha sa iyang anak, nakahilak hinuon ko. Nilubad ang handumanan ug ang bata nihilom.

Apan kining kamisin kinahanglang labhan.

-- MIGUEL ANTONIO B. GARCIA  

Zürich, Switzerland