ang piniriso ug ang mag-aawit

Hinay nga mipatigbabaw sa kawkaw sa mga uwak

ang imong tingog--

mag-aawit nga madungog apan di ko makit-an, 

dinuyugan sa sista, ang imong tingog subo,

puno sa mga panultihong wala’y kamatayon,

samtang misanay ang mga balili  

sa mga abling lagwerta.

Ang kablit sa kwerdas sa imong sista wala’y kapait, 

ang kablit sa imong kwerdas kanaas sa mga gamayng sapa 

nga nangeskapo sa magbawng mga agianan padulong sa dagat.

Nakaila ko niining tunoha, morag bag-o, 

mora sa’g karaan,

ug kon duyogan ko ikaw, tingog sa uwak 

ang mobuswak sa akong tutonlan,

tingog sa hulaw, sa dili mabangbang nga kauhaw, 

busa padayon,

wa ko hiilhing mag-aawit, 

hinaot nga wa’y mga samad o uwat nga motapot sa imong tingog,

hinaot nga taas ug kinabuhi ang mga kwerdas sa imong sista

walay kini’y kabugtoan,

bisan pa man kon agawon ang hangin sa itom nga mga pako

sa mga dapit sa pag-inusara, sa mga uga, nangliki nga kamingawan.

Kining mga panghinaot gikan sa imong nangawat-kawat 

nga tigpaminaw nga karon naghangad sa habog nga bentana

diin ang mga nota mga bituon nga nangasangit sa mga rehas.

-- ESTER TAPIA 

Kathmandu, Nepal