ang babayeng nagyaka sa pultahan

Ang babayeng nagyaka sa pultahan sa simbahan

Nagyawyaw sa dihang akong gitunolan 

Og limos ug bulsita sa pagkaon.

Nagbagulbol siya sa akong gisul-ob 

Nga pulang sinina kay kuno kini

Kolor sa yawa.

Kalkag ang iyang buhok, itom ang kuko,

Ug nanglagom ang mga mata,

Mitalikod ug miatubang siya sa sulod

Diin ang mga anino nakighagwa kaniya,

Naglakbit matag karon ug unya

Og mga panultihon kabahin sa bulok

Ug kaputli sa bulok.

Wala na’y makalugit kaniya

Diha sa posteng iyang giluklokan.

Wala’y tinaginting sa sensiyo

O kahumot sa ginamos

Nga mobaid sa iyang gininhawa.

Ang mga anino kanunayng

Nagbitad ug nagdani kaniya

Ngadto sa ilawom ug ilawom pa gyod 

Diin ang tanang pangindahay

Ug tanang kahadlok, ang tanang bulok

Ug kawalay bulok, usa ra.

Tuod man, ang tumang paghikalimot

Irong walay tag-iya, nakasimhot 

Og mora’g tam-is, mora’g dunot,

Mipaduol ug milubog sa iyang tiilan. 

-- ESTER TAPIA 

Kathmandu, Nepal