wala na’y pagmugna

(tubag sa balak ni Ester Tapia nga "Ikaduhang Pagmugna") 

Nakipot na ang mga uwat sa kagabhion.

Ang imong taas nga hinanok usa na ka habog nga pangpang 

diin matagamtam ang katam-is sa nagdagayday nga pahiyom.

Andam na ang layag sa pagpanaw sa mga saag nga halok.

Susama ba kita’g gidamgo niining tungang gabii? 

Buot tikang gakson ibabaw sa bugnawng tore 

diin ang tingog sa kampana ang nagsinukliayng tinagubtob sa atong dughan, 

wala’y paglimbong, puno sa namuswak nga kamingaw--

sonata nga nagbanda-banda sa nagpakahilom natong mga kalag. 

Ang atong tinutokan mao ang mas hait sa pinuting duha’y suwab—

mihiwa sa mas labing tabunok natong kagahapon 

ug miyagyag sa tanang kaligutgot ug kasuko 

ug milukop pagbanaw sa tibuok syudad, salag, ug pantalan. 

Ug kita dili na sa atong kaugalingon, 

labaw pa niana, ikaw usa na ka babaye nga mihakop sa kagabhion 

ug ako usa ka silaw nga migitib sa pagyabo sa kabuntagon, 

ug dili na motakdol ang atong mga buwan. 

Wala na’y makapkap sa imong tinan-awan; 

ang imong dila puno na sa mga nangalawos nga dahon 

ang imong mata sa mga nangalarag nga humot sa rosas 

ug wala na’y pagpamukhad;

wala na’y pagpabilin. 

Buot unta tikang gakson og gakos sa tinghuwaw 

sa tanang bugnawng gabii, sa matag hunong sa gaway sa orasan sa pagpitik. 

Apan wala na’y lain pang pagmugna 

kay ikaw wala na, 

wala na, 

sa akong hunahuna.

-- MICHAEL FLORENTINO

Ormoc City, Leyte, Philippines