gilay-on,

kapin kun kulang. Ingon niini ang imong 

paghulagway sa atong gilay-on. Ug uyon ko. 

Kay anaa ka man diha sa dakbayan nga di 

matulog, segun sa awit ni Frank Sinatra, 

naglaylay sa mga bata nga wa’y usa'ng 

milusot sa imong bilahan. Mga bata 

kansang kaugatan wa’y sambog sa atong dugo. 

Samtang ako ania sa dakbayan nga nabantog 

sa iyang kamahigalaon. Apan ang iyang bag-ong 

tagline ("a city in bloom, in blossom and in boom")” 

daw mas haom. Kay bag-o pa lamang, gitay-og

ang iyang kamalinawon. Booooooooooom! 

Milanog ang makabungol nga mga suliyaw! 

May naninggit, nangayog panabang! 

May nanghilak. Ug misagol sa nangabuak 

nga baso, salamin, botelya sa San Mig light, 

nangagubang talad ug lingkoranan, mga lawas. 

Nagbad-ay. Wa’y kinabuhi. Daw napulpog nga 

mga estatuwa. Natina sa dugo ang lunhawng 

palibot. Busa, ayaw lang sa pag-uli. 

Hinuon, nakahukom kong moapas kanimo. 

Aron diha sa nasod ni Ingko Samuel, kitang duha 

ang mangaykay sa paglaom alang sa atong ugma. 

Ug mamalik ta sa yutang gilubngan sa atong mga pusod 

human sa usa ka dekada. Kay nianang panahona, 

hayan napanas na ang akong pagbangotan.

Oo, usa ka dekada, kapin kun kulang. 

-- RAUL G. MOLDEZ
Cagayan de Oro City, Philippines