sa kalibotan kita sa daklit matahom: paghubad sa balak ni Ocean Vuong nga “on earth we’re briefly gorgeous”

I 

Sultii ko kabahin kini sa kahigwaos 

ug wala na’y yamo. Kay ang kahigwaos mao ang pagtahan

sa lawas kon unsa’y nasayran niini; 

dili kini makatipig. Nga kining dulaw nga kahayag 

napukan ubos sa laing giyera; 

ang tanan nagpunting sa akong kamot padung sa imong dughan. 

I 

 

Ikaw, nalumos 

                taliwa sa akong mga bukton— 

pagpabilin. 

Ikaw, nitukmod sa imong lawas 

                ngadto sa suba 

apan nabiyaan ra 

                uban sa imohang kaugalingon— 

pagpabilin. 

 

I 

Sultihan tika unsa kadako ang atong kalapasan aron kita mapasaylo. Kon giunsa ang usa ka gabii, gikan gidapog si nanay, dayong bitbit sa chain saw ngadto sa talad, dayon ang akong tatay padulong luhod sa banyo hangtod nadunggan namo ang hilom niya nga pagngaab lapos sa paril. Ug busa akong nasayran— nga ang usa ka tawo sa kinapungkayan maoy pinakaduol nga butang aron motahan. 

I 

Iasoy ang pagtahan. Iasoy ang alabastro. Kurta. 

            Honeysuckle. Goldenrod. Iasoy ang otonyo. 

Iasoy ang otonyo bisan lunhaw

            sa imong mga mata. Ang katahom bisan pa'g 

adlawan. Iasoy nga buot kang makigpatay niini. Di mamanso nga 

             kaadlawon nag-usbaw sa imong tilaok. 

Akong paglabog ilawom nimo 

            daw sama sa usa ka balinsasayaw nga nibarag 

diha sa pagkahagba. 

I 

Kilumkilom: ang subad sa dugos taliwala sa atoang mga anino, nahubsan. 

I 

Buot ko nga mahanaw – nan akong giablihan ang pultahan sa awto sa usa ka langyaw. Diborsiyo siya. Dako pa siyang buhi. Nagdanguyngoy siya sa iyahang mga kamot (mga kamot nga daw taya ang lami). Ang rosado nga laso sa kanser sa suso nga anaa sa iyahang keychain nga nagbag-id sa ignisyon. Dili ba gitapion nato ang usag-usa aron lamang sa pagpamatuod nga ania pa kita dinhi? Dinhi nako sa makausa pa. Ang bulan, layo ug nikayab, nabilanggo sa kaugalingon nga lugas sa singot sa akong liog. Gipasagdan ko ang gabon nga nag-agas latas sa nasiak nga bintana ug gitabunan ko ang akong mga tango. Sa akong pagbiya, ang Buick nagpabiling galingkod didto, usa ka amaw nga toro sa sibsibanan, ang iyahang mga mata nagdangdang sa akong anino ngadto na sa kilirang bahin sa mga balay nga nahimutang sikbit sa dakbayan. Sa balay, gibalibag nako akong kaugalingon sa kama daw sama sa usa ka sulo ug gitan-aw nako ang dilaab nga nipahit sa balay sa akong inahan hangtod nigimaw ang langit, madugoon ug bulto. Buot nako nga mahimong sama sa langit — aron makahupot sa matag paglupad ug pagkahagsa gilayon.

I 

Litok og amen. Litok og pagbasol. 

Litok og oo. Litok og oo 

hinuon. 

I 

Sa shower, gipaningot taliwa sa bugnaw nga tubig, akong gibagnos ug gibagnos 

pa gyod. 

I 

Dili pa ulahi ang tanan. Ang atong mga ulo nga gialilingan 

            og mga tagnok ug sayo pa kaayo ang ting-init aron magbilin 

og bisan usa nga matang sa timaan. Ang imong kamot 

            ilawom sa akong sapot samtang ang istatik 

nagkakusog sa radyo. 

            Ang lain nimong kamot nitudlo 

sa rebolber sa imong amahan 

            ngadto sa kalangitan. Mga bituon nga diyot-diyot nangahagsa 

            sa crosshairs. 

            Kini nagpasabot nga dili ko 

mahadlok kon ugaling kita ania na 

dinhi. Daghan na kay sa panit 

makuptan. Nga ang usa ka batang lalaki nidulog 

            tapad sa laing batang lalaki 

kinahanglan mogama og usa ka umahan 

            nga puno sa tagiktik. Nga ang paglitok sa imong ngalan 

mao ang pagpaminaw sa tingog sa mga orasan 

            nga gitakda pagbalik sa laing takna 

ug sa buntag gakaplag sa atong mga sapot

atubangan sa pantawan sa imohang inahan, ang pagkapakapa 

daw sama sa usa pa ka semana nga mga liryo. 

-- GERWIN VIC E. BHUYO 

Bangkok, Thailand