Ania kita sa mangitngit nga lasang.
Dala ko ang iwag sa lutikon tang dalan.
Gibairan mo ba’g taman nang
Imong hinagiban?
Dali, hulbota... Ania’y baknit nga gaali
Pag-amping sa tunob.
Anaa’y lumot, madakin-as ka;
Dili kasaligan ning lutikon tang dalan
Ilawom sa mga kahoy
Ilawom sa way kahumanang ulan.
Dinhi sa silong sa sambong sa lasang
Ang mga gamot ug balagon
Nga gatuiris, nagsaplid;
Buot kitang babagan sa gipangita tang kaluwasan.
Sa unahan, sa unahan
Anaa ang walog sa kasalbaran!
Kupti og taman nang paglaom sa imong dughan.
Wala’y makatuang sa kalayo sa atong tinguha.
Unsa nang taknaa? Gabii na ba?
Dugay nang gabii dinhi sa lutikon tang dalan.
Ang singot ug ang tumog, ang ulan, ang ulan...
Sakmiton ta gayod ang atong kaluwasan.
Paghinay, ayawg lihok!
Sa bato, nagpanago!
Gituklo ko kaganina, wala tika pahibaw-a.
Ayaw na’g kabalaka, magpadayon da kita.
Ayaw gayod buhii kanang sapot kong
Gikuptan mo— Ay! Dili kana tambag sa maas.
Buhi kanako! Duol na kita sa kagawasan;
Natapos na ang mino.
Hain tong imong hinagiban? Ambi,
Dawata ra ning sulo.
Padayon, lakaw sa unahan!
Anaa na ang gikahinaman tang
Walog sa kasalbaran.
-- JOHN DANTÉ
Consolacion, Cebu, Philippines
No comments:
Post a Comment