apas-sumpay sa udtong tutok sa ika-14 sa agusto, kwarenta ka tuig na ang milabay

Mamintana ko sa panumdoman sa akong inahan karong adlawa. Palanogon nako pagbalik ang pagpaak niya sa iyang ngabil dihang lamian unta kaayo siya mosinggit. Luom niyang gitulon bisan ang iyang paglaom. Niadtong higayona, walay sarang gahom bisan ang dila sa mga kampana.

Nag-inusara, wala gyod siya nagbanha. Nagpugong gyod siya nga wala’y mokagay nga baso ug plato. Basin matugaw ang paniudto sa bag-o namong mga silingan didto sa Bayanihan, Basak. Kuyaw og duna’y matuk-an kon madunggan nila ang lagaak sa akong pag-abot--ang pagsugod nako’g subay, lakip ang lihay-lihay, sa mga agianan tadlas sa kataposang kahilom.

Anhi dayon. Dapiton ko ikaw sa kumbira pasidungog ni Mama hangtod manug-ab ka dungan sa tuyhakaw ug wiris-wiris sa mga kwetes. Duyog sa kiat sa akong mga liwat, ania ang ulahi nakong uha. Ug sa akong pagkanaog ug pagsugat sa tanang banag-banag bisan asa, hinaot nadugangan ang imong nakat-onan mahitungod sa maayong pamatasan: Bawna ang tingog sa imong tinubdan.

-- MICHAEL U. OBENIETA
Topeka, Kansas, USA