linog ug ang kurog nga tingog pagtawag kuno ni Chona Mae

Matamboan ang kinatibuk-an sa dakbayan sama 

sa mga sulom nga tandogon, magkatibulaag.

Sigon sa hisgotanan ilaw’m sa buwan—nanghuy-ab

ang higante sulod sa bulkan,  ug gadaguok ang kahiladman.

Buot mokunsad sa iyang kapuol, naghulat nunot sa pagtakdol. 

Buwan sa Pebrero.  Sa iyang pakig-abyan sa planeta

gawelga ang kalibotan: Gikapoy nako’g tuyok balik-balik

wala ba mo malipong, buntag, udto hapon?

Mikidhat, mikatol ang uwat sa akong matag-tiki,

may talan-awon nga dili na mistil sutaon...

Walay misugyot pipila ka minuto gikan niadto  

kon dili ang pagsayaw sa akong lamesa,

ang paglumoy sa akong batiis ug tiil, 

ang pagtinikling sa akong bolpen.

Nagbilin ug lama ang kalipong, 

liki sa bag-ong tintal nga bungbong

ang anino sa kahadlok gahata-hata 

sa panganod nga gadag-om.

Gikan niadto ang batang si Chona Mae

nga gipangita kuno sa iyang amahan unta nakaplagan na.

Unta makahukom siya nga ilisan nalang iyang pangalan.

-- GENALYN G. OMAPAS

Cebu City, Philippines