bahin sa mga anghel

Kamo gikuháan sa tanang inyoha: pakò,

sininang puti, apil ang inyong pagkanaa.

Apan ako nagtuo pa kaninyo,

mga tigbutyag.

Kon asa ang kalibotan gibali-bali, didto

sa kalado nga puno sa bituon ug mananap,

kamo nagpasiyu ug nagtandà

sa gisaligang mga tinahì.

Mubo ang inyong pagduaw dinhi,

panagsa sa kaadláwon, kon tin-aw ang langit,

sa huning gisabat sa langgam,

sa kahumot sa mga mansanas inig sawop sa adlaw,

kanus-a ang kakahoyan gisilawan og orasyon.

Matod nila gigamà-gamà lang kamo.

Apan para kanako, dili kini

madanihong pangatarúngan. Gigamà pod ba

sa tawo ang ilang pagkatawo?

Ang tingog—walay duda nga pruyba.

Kini manaa lang sa mga binúhat nga hayag,

walay kabug-at, nagkapakápa—

ug nganong dili?—gibakosan og kilat.

Kanang tingoga nadunggan na nakò

kanunay sa akong pagkatulog.

Ug ang kahibudngan, ako makatuhog-tuhog

sa ilang gipulong sa laing sinultihan,

sa ilang súgò kun hangyò:

nagsingabot ang adlaw

ug adlaw pang láin,

buhata ang imong mabuhat.

(hubad gikan sa balak ni Czeslaw Milosz)

-- JOHN B. LABELLA

New Jersey, USA