samtang gapulipuli’g hingut-anay ang mananabang ug mananabtan

Makalibat ang ilang libak. Ubos sa udtong tutok, gahaguros tadlas sa nangalisngaw nilang laway ang lumbaanay sa buyog ug lagong. Bisa’g gitabaghak ang dunggan sa nabaniog nga tiglabni sa kalipay— gapangiyod ug wa’y pili sa iyang pahayangon ug patuwaron— ang galambod nga dila sa kaluhang tiguwang mao ra’y iyang huni. Mosupsop kini, lapos sa bukog, sa iyang gaagas nga kabugnaw. Sila ra’y makabitik sa iyang utog. Igo ra nilang ilimugmog ang gabukal niyang kauhaw. Dili siya, bisan sa iyang kamangtas, ang labing kusgan. Sila ra’y mobutyag sa iyang bakak hangtod magsiga ang imong  mata, maabo. Busa, panabi sa imong pag-agi tali sa gatuyok nilang satsat sumpay sa uha ug sa makapungil-sa-pustiso nga bakho. Kon  mapangahason ka nga mohapit sa landong ilawom sa ilang hagdan, ilhon ka nilang labing bagsik. Labi na’g susihon nimo ang kakatol sa ilang nasayran, ug wa’y lipudlipod nga mopalanog sa ilang gipaambit. Bahala’g padayon ka nga magduko. Kidhati ang ilang agik-ik.

-- MICHAEL U. OBENIETA                                                                                                                  Topeka, Kansas, USA