hilam-os sa gabii

Nidahili na lang imong aping

Apan wala gihapon ka nagkat-on

Sa tulon-an sa kaniadtong panahon:

Dili manghilam-os kon gabii na,

Kay magkamang ang tubig
Sa imong nawong,

Mahimo silang hulmigas
Ug kitkiton nila imong panit;

Kutkoton nila ang imong unod
Ug imong bukog. 

Kataw-an lang ka sa irong buang
Nga nagdagan-dagan sa dalan. 

Makamata ang buwan sa saba,
Mobuwa ang sip-on sa ilong.

Samtang galugod sa iyang napulo ka mata,
Makahinumdom siya sa iyang nalimtan:

Wala siya nakapanihapon.

Gitakos niya ang tubig sa dagat,

Ang mumho gikan sa pasayan ug isda

Gamika sa iyang bungot.

Nagbitay ang kasag;

Ang balas nagpasadpasad

Sa atop sa iyang dila.

Wala kaagwanta,

Ni-atsi ang kanahan--

Nakuyawan ang dagat;

Paspas ang balod padung sa baybay
Apan sa ilang kadaghan

Nabuak ang pultahan,

Tibuok nasod natamakan--

Inyong balay nadaganan
Sa dinaganay. Apan,

Suwerte siguro gihapon ka
Kay samtang tagsa-tagsa nga nitupad

Ang lawas sa nagtambak nga humay

Natumba na ka'g una kay

Wala nituman sa tulon-an.

-- MIGUEL ANTONIO B. GARCIA  

Zürich, Switzerland