pan de sal, pan de leche, pransis, ug bituon

Usa ka bulan nga matag alas otso sa buntag mopukaw nako 

ang misulbong nga tuno sa pik-ap sa tigdeliber og pan 

la la la la la la la, la la la la la la la! 

Mga pan de sal, ensaymada, bituon, ug pransis 

nga humot ug laming kitkiton, 

mga humok og kagumkom nga tumoy sa bituon, 

ug ang malaksi nga mga panit sa pransis; 

humot, pagkalaming tagamtamon, 

i-dribol sa atop sa baba ug sa dila, usapon, tunlon. 

Apan dili mi mogawas ug mosugat sa pik-ap. 

Ang tigdeliber nahisagmuyo, kay 

sa miaging buwan wala na’y taga-amo nga kaniadto 

wa’y sipyat iyang hangpon, sa pangutana, “Unsay inyo?” 

bisan kahibawo na god siya sa among gusto. 

Usa ka bulan nga ang geyt gikandadohan,
giposasan, ug wala gani’y 

bisan ik-ik sa puthaw nga maka-eskapo. 

Usa ka bulan nga gikadulog ko ang mga panganod, 

giwakli ang binulakang kortina aron mahiduol sa langit 

apan nitukol ang mga unlan– kadaghang mga porma, 

nialsa ang mga habol– pagkalugom sa asul! 

Kanus-a kaha nako matilawan og usab ang akong paborito, 

ug mataltag ang mga taya sa geyt, 

ang pulbos sa mga gihay sa tambis nga nasangit,  

ug masilhig ang nagtipun-og nga layang dahon 

sa bakanteng karsada nga karon sa mga timos gisanayan? 

Ug motingsi ang tig-deliber sa pan nga busngi ug moingon 

“Unsay imo ‘Te?” 

Ug hinganlan ko sila, silang tanan 

nga sa akong dila gikamingawan: 

Pan de sal, pan de leche, pransis ug bituon. 

 -- ESTER TAPIA 

Nordrhein-Westfalen, Germany