Nasabtan ko ang kamingaw nga gibati sa Makagagahom. Kini maoy nakaaghat kaniya paglalang sa tawo kay gani ako, nga anino lamang sa iyang imahen, bisan tuod nagtipun-og ang binotelya sa balay mogawas gayod ug moadto sa beerhouse diin malingaw akong mag-inom-inom nga nag-inusara. Dinhi, tugahan ako sa kahimuot samtang naniid sa gawi sa manginginomay (aghop ug huyo o kaha pintas ug madagmalon), bayawon sa langit kon naay karaokista nga tungod sa kahubog nagkayuring lang ang agi, mopahiyom matag karon ug unya morag libodsuroy nga napasmo (labi nag makaalinggat og tigulang dakog tiyan nga gikapyotan og seksi nga tsik). Dayon ang akong handuraw manukad mosulbong molupad mosakdap sa napagba nga kapatagan sa pamalak, unya kon makahurot nag tunga sa kaha mosugod nag bilib sa kaugalingon ug, sa makausa pa, moyamyam sa mga pulong sa kritiko nga naghubit sa nanambong sa usa ka Festival de Cannes: “This is the greatest assembly of cinematic talent in the world except when Ingmar Bergman drinks alone.”
-- VICENTE VIVENCIO BANDILLO
Dhaka, Bangladesh