Alingasa sa pagkalisa
Hapit ko naamang, natuk-an
sa tingog sa akong hutoy
nunot sa akong pagkakiatan
niadtong kuwang pa ko’g kabuot.
Dad-on dayon ko ni Mama sutoy
didto sa Tabunok, ipahilot
ni Noy Tiago. Ug bisan pa'g magtakiang
wa’y puas na pod unya ang huyuhoy
sa akong tawag nga tulimbang
diha sa dughan sa akong mga abay
nga libod-suroy layat sa kalaay.
Kamig sa kabukogan
Syagit og syatong. Gukod sa tabanog.
Tubig-tubig. Bato-lata. Tago-tago.
Nagkatibulaag na ming tanan.
Tua na sa Carreta si Bobong.
Tua na sa Munti si Edmon.
Wala na igdungog si Tawing.
Ug kami ni Jon, nia
Stateside na. Apan, matay pa,
di na ko mousab og tawag
sa iyang cell phone kay takigan ko
maminaw sa lit-ad sa iyang linitokan
(I dunno, whatchamacall it, man...)
lisod nang kab-oton sama sa kayab
sa bandera sa mga Amerkano
didto sa buwan.
Alibwag sa abo
Kon ang dila—simbako lang!--
mao’y madalin-as ug mapiang
ang kalabera ni Noy Tiago
lagmit igo rang magwara-wara
sa kalisang, mosutoy'g tago.
- MICHAEL U. OBENIETA
Topeka, Kansas, USA
No comments:
Post a Comment