ngadto sa disyerto

Nakaabot ko nimo usa ka gabii sa Agusto nga wa’y ulan.
Gitudloan ko nimo unsaon pagpakabuhi nga wa’y ulan.
Ikaw ang kauhaw ug ang kauhaw ang tanan nakong nahibal-an.
Ikaw ang balas, hangin, adlaw, ug nagdilaab nga langit,
Ang kinainitan nga pughaw. Nitayhop ka’g huyuhoy ug namarka
Ang imong ginhawa sulod sa akong baba. Nikab-ot ka-- ug giyuko
Imong kusog, aron ko mabuak, mahuyop, masunog, ug mabag-o.
Giputos nimo’g hugot imong ngalan liyok sa akong mga gusok
Ug imo kong gipainitan. Gihimugso ko alang kanimo.
Sa ibabaw, sa ubos, sa imong kilid, gialirongan nimo.
Nahigmata ko kanimo sa kaadlawon. Ayaw bugtoa
Ang imong higot. Pangab-ot, pasaka, pabulhot. Sálvame, mi dios,
Trágame, mi tierra. Salva, traga, buk-a ko.
Ako ang pan. Ako ang tubig sa kauhaw mo.

(hubad sa balak ni Benjamin Alire Sáenz)

-- MICHAEL U. OBENIETA
Topeka, Kansas, USA