“Buhat sa balakero ang paghingalan sa dili
mahimong nganlan” – Salman Rushdie
Niining hapona, ang hunas sampak sa lawod.
Nagpista sa hunasan ang pundok sa mga kalaw.
Nanibsib ang baka sa mga lumot ug lusay
ug nangadugmok sa matag asdang niini
ang kagaangan lakip na ang mga tuyom,
suyok-suyok, dap-ag, ug swaki. Mitugpa
ang kalaw sa buko-buko sa baka.
Sa sinugdanan, mga kuto lang niini
ang
gikalingawan og hagpat sa pak-an
ug gaanam-anam kini’g kamang
paingon sa iyang tangkugo
libot ngadto sa iyang agtang, dayo’g tuhik-
tuhik sa gabudlat niyang kalimutaw.
Sa akong pagmata, nalimot nako
sa tingog sa nagtinga nga baka ug sa kaguliyang
niadtong dakong kumbira.
Nangutana ka unsa’y nakita ko diha nimo,
nganong gihigugma tika. Sayod ko
parayeg lang ni, pinangga. Apan unsay akong mahimo?
Kon ugaling mahinundom ko sa langgis
nga pangaliyupo sa nagtinga nga
baka
didto sa hunasan sa akong kahinanok,
wala’y katahap nga wala ko magdamgo.
Ug kon malampuson ko mang mahinganlan
ang butang nga buot mong masayran,
nahadlok ko nga sa higayong hisaghiran
sa akong dila ang maong katahom, dili
ug dili na tika mamahimong higugmaon.
Ug bisan ang bantugang balakero
dili mahinumdom sa kinatibuk-an sa damgo,
makalitok ko sa katahom
nga gihigugma ko diha nimo.
kang Carmie
-- IOANNES ARONG
Lapu-Lapu City, Cebu,
Philippines