Matamboan ang kinatibuk-an sa dakbayan sama
sa mga sulom nga tandogon, magkatibulaag.
Sigon sa hisgotanan ilaw’m sa buwan—nanghuy-ab
ang higante sulod sa bulkan, ug gadaguok ang
kahiladman.
Buot mokunsad sa iyang kapuol, naghulat nunot sa
pagtakdol.
Buwan sa Pebrero. Sa iyang pakig-abyan sa planeta
gawelga ang kalibotan: Gikapoy
nako’g tuyok balik-balik
wala ba mo malipong, buntag, udto
hapon?
Mikidhat, mikatol ang uwat sa akong matag-tiki,
may talan-awon nga dili na mistil sutaon...
Walay misugyot pipila ka minuto gikan niadto
kon dili ang pagsayaw sa akong lamesa,
ang paglumoy sa akong batiis ug tiil,
ang pagtinikling sa akong bolpen.
Nagbilin ug lama ang kalipong,
liki sa bag-ong tintal nga bungbong
ang anino sa kahadlok gahata-hata
sa panganod nga gadag-om.
Gikan niadto ang batang si Chona Mae
nga gipangita kuno sa iyang amahan unta nakaplagan na.
Unta makahukom siya nga ilisan nalang iyang pangalan.
--
GENALYN G. OMAPAS
Cebu
City, Philippines
No comments:
Post a Comment