Lagom na ang mga dahon samtang nangahulog sila sa yuta. Mao kini ilang pagtambayayong
sa kasub-anan:
Hilom ang huthot sa hangin, sama sa
tilagak sa lusok-uwan niaging gabii.
Dili man unta karon ang adlaw sa paghinumdom.
Apan, ang panganod nga niagi karon,
mas lagom pa sa aso nga nilamon
sa mga sinina sulod sa gabinete.
Nalanay ang porselanang tsina, ang mga munyeka
ni inday, ug ang tanang mga retrato
sa album ni mama. Sa akong pagbalik
sa dalang niagi, wala nako'y mabalikan.
Abo ug lumpag na ang balay,
ang tanang mga kristo sa altar namo niagi
sa ilang ikaduhang kalbaryo.
Gitipak nako ang pan de sal sa akong kamot
ug gipakaon nako ang mga nangatubang nga pati.
Nakakita ba mo kon asa akong mama?
Nidilaab na ang mga bintana ug pultahan
apan wala gihapon nakit-an si Inday.
Ilang hulagway, ilang pahiyom, nagsayaw
sa gahubo nga uma
hangtod ilang silweta gihigop sa pino nga linya
sa gindalian. Gabii na, ug naa pa gihapon ko
sa bangko, gadugo na ang buwan og puthaw,
mora'g ang tuldok sa usa ka laylay
giimprinta sa samad sa tunok.
Padulong man tang tanan diha, di ba?
Sa atong pagtulog, dili damgo ang mohangop kanato
kon di ang taas nga paghuwat-- basin lang,
sa usa ka imposibleng pagmata,
makadungog ko sa imong hilom nga paghagok.
-- MIGUEL ANTONIO B. GARCIA
Zürich, Switzerland
