kabisdak: tagay sa tambag ni Martin Espada isip palahutay sa mga tingog nilang mitaliwan nga mga tinamod sa Bathalad: sunanoy nga sarang ipalanog kon manghagis unya sa bilar alang sa balaknong gahalhal og pagarpar hangtod sa iyang haya

12.04.2022

tagay sa tambag ni Martin Espada isip palahutay sa mga tingog nilang mitaliwan nga mga tinamod sa Bathalad: sunanoy nga sarang ipalanog kon manghagis unya sa bilar alang sa balaknong gahalhal og pagarpar hangtod sa iyang haya

"Never pretend

              to be a unicorn
              by sticking a plunger on your head."
                 -- Martin Espada, Advice To Young Poets

Maayo pa'g magbitay siya sa iyang dila. Baya, gadildil

iyang laway sa muta niyang lupig pa’y kalamay

lahos sa iyang pusod nga gasinaw samtang gasiwil

ang iyang lagos nga gitagiptip og tiktik sukad gabudlay

og pasidlit bisa’g pisot! Kaayo bayang' dabdaban

sa mga hulmigas nga gasugwak sa iyang ubul-ubol!

Gapaitoy-itoy, gapanilap siya anang sinuka sa buwan

nga sarasay duyog sa buyog sa iyang bagulbagol—

gipanuhot gikan sa makabuog niyang alingugngog.

Kabituonan. Buhilaman. Bidlisiw. Bangaw. Kanawkanaw.

Kapunawpunawan… Kini ang embalsamar sa gahikog

ug ang insomya sa mga wakwak sa walog nga galutaw!

Bahala na’g palawod ang lunop sa dugo ug luha. Pastilan,

lapaw sa pahak ang iring-iring nga ihi sa wa'y kalibotan!

-- MICHAEL U. OBENIETA

Topeka, Kansas, USA

No comments:

hagit sa handurawan

"Reimmersion (in native culture) is not an end in itself; it is to define more clearly the native grounds on which the Cebuano poet stands, the local parameters of language and experience, toward the end that he can stand in the world confident in the singular value of his own voice...

To conserve and extend the resources to which the Cebuano poet is heir by enhancing the natural rhythms of native speech, cultivating the rich concreteness of dialect, and confronting the particulars of his social experience...

The Cebuano poet today does not come upon a language that is already there, ready to use; he has to recreate it not only out of the rawness of daily speech but summon out of language that which has already fallen away from common consciousness and use."

-- Dr. Resil Mojares,
"Cebuano Poetry: Looking Backward, Forward."

matod nila, mando nato

"What could I say at all without my roots?... What could I say without coming to ground?... and I took no journey other than the return."
-- Pablo Neruda

"And the end of all our exploring will be to arrive where we started and know the place for the first time."
-- T.S. Eliot

"The work of language deserves our greatest care, for the tongue’s fire may devour the world, or may light the way."
-- Scott Russell Sanders

"Memory that yearns to join the centre, a limb remembering the body from which it has been severed, like those bamboo thighs of the god… The personal vocabulary, the individual melody whose metre is one's biography, joins in that sound, with any luck, and the body moves like a walking, a waking island."
-- Derek Walcott

"We ascend, from the infinite pit of our perceptions, to the finite life of words."
-- William Bronk

salo-salmot

Ari mo! Ambi, atong tilawan ang imong tampo. Palihog ipadala lang ang tinagik nga balak ug sugilanon ngadto sa geemyko@gmail.com.

Kinahanglang bag-o pang haon ang mugna nga imong buot idalit. Ang tigpasiugda ug tigdumala (moderator) niining balayan gapanilap sa katungod nga mopili ug modumili sa tampo. Tugotan pod unta siya og higayon nga mosugyot pagdugang og asin kon matab-angan usahay, pasabwan kun paughan gamay imong hinukad. Mao'y tumong ining balayan ang mamugnaong paghalingay ug pagsaw-anay sa atong gidalit. Kon gibalibaran, palihog ayaw og tyabaw. Ayaw tawon pamaak. Lagmit wala lang mobukal ang lana sa tigdumala kabahin sa timailhan sa tinuod nga wakwak.

sa makausa pa

"Reimmersion (in native culture) is not an end in itself; it is to define more clearly the native grounds on which the Cebuano poet stands, the local parameters of language and experience, toward the end that he can stand in the world confident in the singular value of his own voice...

To conserve and extend the resources to which the Cebuano poet is heir by enhancing the natural rhythms of native speech, cultivating the rich concreteness of dialect, and confronting the particulars of his social experience...

The Cebuano poet today does not come upon a language that is already there, ready to use; he has to recreate it not only out of the rawness of daily speech but summon out of language that which has already fallen away from common consciousness and use."
-- Dr. Resil Mojares,
"Cebuano Poetry: Looking Backward, Forward."