Mahitungod sa tigsupsop og dugo— gakamang
gikan sa tinta
ni Charles Simic— kalit pod
ang kauhaw atol niining pagpuwaw og pangutkot
sa kidlap, niining gawisik nga pagpangakapkap
aron moaso unta
pag-usab ang nabugto niyang
biga. Bisan pa'g natiurok na, padayon gihapon
ang pagsurok sa iyang hunghong samtang nag-apong
niining paghubad:
Ang lami tan-awon sa gamay nga dugho
Mao ang duha ka managhigugma nga gahubo
Ug galumpayat sa katre
Ug unya matagbaw sa ilang kayat.
Dali, aron maangkon
Sila nga hutdon ra niya,
Samtang magluyloy sila sa ilahang mga bukton,
Mapakgang sa ilang paghagok
Aron ra mangawot.
Apan unsaon pagkisaw sa mga gapakaging
sa ilang alimungaw? Samtang gisanapan
ang ilang mga agtang, labaw pa’y lumot
ang danlog nga kangiob, mihunob
sa ilang muta. Sa yuta diin nigamot
ang inahang dila, katam-is untang kawhaton
sa mga hapuhap ug kulkog sa tanang gipangkatlan
ang pus-on
bahala’g wala sila manginlabot
kinsa’y sunod kawrason sa mga mangtas
diin
lapaw sa Pasipiko ang kapula
sa kangitngit. Sa kasakit nga gapalutaw
sa kapupod-an. Sa kabukiran sa Silay ug Kabankalan
nga sagad napahak na apan pabiling
lunhaw
sa damgo, mga awit, ug mga balak
nilang
Kerima ug Ericson— ang ginikanan
ni Emman Tariman Acosta. Sangpita siya, palihog.
Basi’g sa atong pag-ila niya ug sa iyang hinanali nga
pagkatuwapos, mapuslan pod
ang gahangos
nga kagutom—
kanang gisaw-an
sa mga gatinilaay
ug gakagidlay og pasingot
sa ilang
kaihalas. Wa’y hanaw
nga dili baya sila luwas samtang
padayong galaylay ang utnga sa gabalik-
balik nga unos. Samtang ang mga hakog
dili
mawitkan sa kilat, ug kon dili gyod sila
maghikog sa kaulaw— kining wala mabati
sa mga gapatuya’g bilangkad ug kiyod— padayon
nga duyogan og mga tiyabaw
ang laylay
sa irong napagaw na’g pangharana
sa nanghubag nga buwan. Paminawa! Nanglungkab
ang katugnaw, ug diha’y lamok
nga nasaag ug
nadasok sa alingagngag dihang
nanghuy-ab ang mananabtan. Natuk-an.
-- MICHAEL U. OBENIETA
Topeka, Kansas, USA
No comments:
Post a Comment