ug sa mga kuwangkuwang.
sukad pa sa kindergarten
hangtod nga na-elementary
high school
college na ko
motapot diri
nako
ang mga sinilhig.
kadtong usa ray bukton,
nagkirigkirig ang ugat sa liog,
mga al-al,
nagpirokpirok ang mata morag
diyolen iring-iring,
mga birok,
kadtong may kayugot sa katilingban,
mamumuno, adik
sa pamuso
ug mga kiriwan.
sa akong panrabaho
ug bisan sa nagstambay
na lang ko
kanunay nakong madani
ang mga pinilian. mailhan
dayon ko nila unya
motapot na. hangtod
karon.
dinhi sa akong adres karon
nasakpan na kog
usa nga ingon nila.
naghandodhandos siyag
kariton
nga puno sa basura:
mga bali nga sungkod, liston
nga way pares, putos
sa potato chips,
tetrapak, mantalaan,
buak nga antiyohos…
“hoy, bay, kumusta na?”
mohunog ko unya mag-estorya mi
kadiyot.
bisag nanamilit na ko
mosunod gihapon
siya
agi sa mga imnanan ug
mga borikatan…
“sultihi baya ko bay ha,
sultihi baya gyod ko,
gusto kong makauna
sa labing lab-as
nga balita!”
siya maoy akong bag-o.
wa gyod ko kakita niyang
nakig-estoryag lain.
ang kariton mikagolgol
og gamay
sa akong likod
unya dihay morag
natagak.
mihunong siya aron
puniton kini.
dihadiha
midali kog tipas ug milighot
pagsulod sa hotel
sa eskina,
mitadlas sa lobby
unya migawas sa gawang sa likod
diin dihay iring
nalibang.
tugob sa himaya,
mitutok kini kanako
ug mipahiyom.
(hubad sa Iningles ni Charles Bukowski)
—VICENTE VIVENCIO BANDILLO
Koror, Palau
No comments:
Post a Comment