8.27.2011

sehnsucht


Balaan kining gitumban tang luna nga kalakbit
sa baybayon, kining diyutayng hawan diin
gisagop sa nihit nga bugang ang pughawng mga tunob
sa mipanaw na. Iuli kanang biyuos nga imong
gikutlo, kay sumala ni Iya nga misenyas
ubos sa namuswak niyang mga manan-aw, dinhi
giangkon sa dagat ang tanang turok isip abot
sa iyang katigayonan. Bisan ang pinugngang hagawhaw
sa mga balod naghambin og kaligutgot, mipahamtang
sa mando nga papason ang mananoy nga talidhay
sa managhigugmaay. Tungod kay mibiya na ang panganod
nga nagtultol kanato dinhi, hupas na ang hangin,
ug sa makausa pa kita mga dumuduong
nga mihamok sa awaawng mga yungib sa panumdoman.


-- VICENTE VIVENCIO BANDILLO
Koror, Palau

2 comments:

rsb said...

yungib o langob?

mananoy nga hanoy gayod.
salamat kuliglig (he he)

alig-ig said...

Sa akong paminaw mas hanoy ang bihag nga pulong. And I would like to believe it heightens the poem's intended sense of irretrievable otherness...

:)


Daghang salamat sa mga maniniyot nga gapaambit sa ilang mga hulagway sa Google ug Flickr.