Wala na’y mga
orkestra alang kanato.
Tagbaw nalang ta ani bisan
taliwala sa mga labhonon--
lipay
nga kagubot sa atong panimalay.
Naa pa’y romansa bisan
dinhi.
Kay ingon man ka
pinangga, dili ka mosayaw,
Ug ang pagdapit nimo
idlas nga paghan-ay:
Ang malumoy nga taghoy sa
usa ka kantang
kita ra ang nahibaw, ang hagkap
apan mapiliton nga hikap
nga ibutang
ang bisa’g unsa nga
gikuptan:
Saninang ilisan, tasa sa
kape,
Hair pin
-- kini ang mga kwerdas
nga akong gikutlo kanimo,
ang mga piligis
sa imong panit bugtong nga
pyano
nga akong gitulpok samtang
gibati nako
ang imong mapanagan-ong
mga tudlo
sa akong hawak. Pinangga,
ang takna ania sa atoa.
Gasayaw, gahakop, gatutok,
gahinay hangtod kini
mohunong. Oo,
mauwahi ta. Basi’g
nakatulog na
ang imong mga batan-on nga
pag-umangkon
inig bisita nato didto. Apan
wala sila kahibaw
sa dan-ag sa mga kalipay
nga ingon ini:
Ang dan-ag sa kahaponon
gasidlak
sa mga kurtina– gahunob
nga kaanindot.
Kay ang kahinam sama
kahinay sa takna,
gahuwat sa iyang
kahingpitan. Ug dinhi,
dinhi pa lamang magsugod
ang kahangtoran.
-- MA. CARMIE FLOR ORTEGO
Talalora, Samar, Philippines