gugmang nayayay

Nagbaktas ko sa dalan kay way ikapliti

Dihang nakita ko siya sakay sa kotse.

Samtang gihagkan niya ang drayber niini

Gilabyan lang ako daw giugbok nga poste.

Gisagpa ko ang akong nawong sa pagtino

Kon kining nakita ko, damgo ba o mino.

Tinuod gayod kini, dili tumotumo

Ang akong hinigugma miluib kanako.

Misaka dayon ang presyon sa akong dugo

Sa pangabubho nanginit akong tangkugo.

Dungan sa masuk-anon ko nga pagpangumo

Gisuntok ko ang paril ug misinggit,”Buno!”

Sa kahapdos niining dughan nga nagisi

Daw wala nay bili ang akong kinabuhi.

Mitabok ako sa dalan way lingi-lingi

Bahalag mabanggaan, maligsan, mabungi.

Sa maangso nga suok ako nagpahipi

Wa ko kapugnging mga ngabil sa pagtibi.

Kay ang labing masakit sa iyang paglingi

Mitalidhay siya ug kanako nanghiwi.

Walay tumong ako nga naglakaw sa dalan

Gikataw-an, gilibak sa mga silingan.

Mirisi kuno sa akong katamilian

Sa bayeng sosyal ug maanyag gibulagan.

Busa ania nagaantos sa kamingaw

Kining timawang nag-inusara,nagtukaw.

Ang panumdoman nga sama sa iring laaw

Wa sumhi’g lungkab sa kagahapong nabahaw.

Sa mga palahubog ako nakigtagay

Nagkadaiyang ilimnong makasarasay.

Sa pagtuo nga mangalumos, mangamatay

Mga kagaw sa kapakyasang mikulamay.

Apan bisan sa akong pagkamang sa lantay,

Bisan sa adlaw ug gabii kong pagdul-ay,

Bisan sa mainit nga sabaw sa kamunggay,

Isinggit ko kaniya ang akong pagmahay:

“Isikma kanako ang tanan mong pagtamay!

Padayon kong hilakan ang gugmang nayayay.”

-- LUKAS MAKAPULING

Raleigh, North Carolina, USA